Het nieuwe begin na een vreselijk jaar.

17-18-07-17 Ik was gister (16-07-17) terug gekomen van een weekendje thuis, wat erg fijn was. Eenmaal aangekomen had ik, zoals ik ook schreef nog even kennis gemaakt met mijn kamer genoten. 2 kamergenoten gingen vrij vroeg slapen, en dat leek mij ook een goed plan. Er stond een week vol allemaal nieuwe indrukken op mij te wachten waar ik erg zin in had! Ik kon aan mezelf merken dat ik enorm positief was, want als ik me hierdoor heen zou slepen dan zal ik wel aan het eind van mijn herstel zijn en kan ik gewoon school en werk gaan oppakken. Ja, zo dacht ik dus nog steeds.. Ik had goed geslapen wel ben ik een paar keer wakker geworden s'nachts omdat ik heel licht slaap vaak en er s'nachts controle was waar ik wakker van werd, mij was opgevallen dat 2 kamer genoten de gordijnen sloten als zij gingen slapen. Het gaf een ongezellig gevoel maar ik kon me ook goed voorstellen dat je dan toch een soort van privé plekje hebt om fijn te kunnen slapen. Maar het was ook wel g...

Na mijn eerste nacht werd ik positief wakker met de gedachte dat we ervoor zouden gaan en iets van zouden maken. Tenslotte moest ik me hier toch zien te vermaken zolang ik hier zou verblijven. Gisteren (12-07-17) vertelde de ergotherapeut mij dat zij graag bij me zou willen komen kijken s'morgens of ik mij goed kon wassen en aankleden. Ik vertelde haar dat ik dat al vrij snel weer deed in het ziekenhuis al, maar toch wilde ze het checken. En achteraf ook heel begrijpelijk want ik kan wel zeggen dat ik me red, maar er zijn genoeg mensen die dat zeggen en die zichzelf dus niet meer goed kunnen redden na zo iets. Ik besloot mij helemaal over te geven, waar ik dat natuurlijk kon want ik blijf natuurlijk wel Maayke, de eigenwijze.